duygularımın bahçesinden,
gül kokuları gelmez bayım,
sevda da yitirdim bütün esanslarını,
renkleri karıştırır lisanım,
bütün renkler çalar kırmızıya, maviye...
esir düşerler aşk cümbüşüne çift çift,
telli duvaklı gelin gitmez aklım...
abuk sabuk fikirlere öylece kaçarlar...



çabut bağla duygularıma dilek tut,
mutluluğu çal paradan, yaka paça getir...
derdi kederi bir güzel döv, kırmızı yanan sigaranla,
saadeti gelin et bekar yalnızlığıma,
eğlensin, evlensin kerata...
yıllamış dertlerimin deminden kurtulayım,
bir sabah namazında...



kapanayım secdeye, avuçlarım semayı bellesin,
dilim amin ahenginde ritm tutsun,
içime bir huzur dolsun, doyulmayan...
beşeri nesnelerde olmayan...
dilim titrese adını andığımda...
içimde faniliğe aldandığımın burukluğu,
salkım saçak, dolu dolu tövbeler...
kainatın sonsuz sahibine....



mektuplarını okusam bir bir sema eşliğinde,
dolansam sevdama Mevlana gibi...
Yunus’un haykırışlarında bulsam kendimi,
Yesevi’nin Hikmeti’ne sığınsam,
bir altmış üçte de ben girsem yere...
nefsime bir tokat vursam en okkalısından,
küsse bana gelmese en azından...


yaksam içimdeki bütün günahları,
ilahileri dilim mekan tutsa...
şiirlerim utansa anlatamadığından,
ben utansam anlatamağımdan...
girsem yerlere, yüz sürsem, öpsem mekanlarını.
yakılır mı içimdeki unutmuşluğun iyeleri?



ey varlıkların sonsuz padişahı,
gönlüm sana esirdir, senin aşığındır;
karanlığımı aydınlatan senin ilahi ışığındır...
senden başka gidecek mekanım yoktur;
senden başkasından medet umacak yoktur.
senin yolundan ayırma, zavallı imanları...