Anamdan emdiğim o ak sütü sen,
Burnumdan getirdin zehrettin bana.
Saçtın yüreğime kin’i nefreti,
Hayatı bilerek kahrettin bana.

Oynadığın oyun döndü satranca,
Mat etmişsin beni kırk hamle önce.
Beni yanlışlıkla yenerdin anca.!
Kalemi kâğırdı yar ettin bana.

Kâğırtlar cebimde kalem elimde,
Yazıp duruyorum kendi halimce.
Suskunluk ölümden ağır işkence,
Ölümde gelmiyor küs ettin bana.!

Son sözünü ne gün yazar bu kalem,
Öldükten sonramı okur bu alem.
Beni anlarlarmı vallah bilemem.
İple çeker ettin ölümü bana.!

İki kitap yazdım sığmadı yine,
Bu gidişle yol göründü üçüne.
Üç değil bin kitap doldurmaz bile,
Gam ile çileyi dost ettin bana.

TİRYAKİ dönerse eğer bu dilim,
Gelip bir yerlerde bulurum yarim.
Son sözümü en son yüzüne derim,
O sözü Mevlam’la sır ettin bana.

02.Mart 2012
23.20