ruhunu kurtaralı epey zaman olmuştu
bedeniydi tutsak olan kirli ellerine
bahtsız bir esirdi karanlık zindanında çürüyen
tutunacak dalı yoktu
kayıp olan bedenini arayanda yoktu ki
kimse farkında bile değildi yokluğunun
yada;
hayat sahnesinde rolünü sergiliyordu ustaca
isteklerine uymaktan başka bir şey bilemezdi...

göreviydi artık
gördüğünü uyguluyordu
duygularının önemi yoktu
yıllar geçti acımasızca
kurtulacağı günün gelmesini beklerken
o gün geldi çattı
bedenide özgürdü artık
yaptığın bir hatayla firar etti
ruhunu bedene sararak uzaklaştı
aradığı huzuru bulmuştu kendince
kendini daha iyi tanımıştı bu süreçte
geriye baktığında hüzün sarsa da yüreğini
kurtul muştuya ne önemi vardı
hiç olmadığı kadar mutluydu
ta ki!!!! bu güne kadar
kışın soğuğunda güneş sıcacıkken
kapkara bir gündü
karanlığının gölgesi üzerine düşerken
ellerin;
sesinin çıkmasına engellerken
gözlerin şeytanca parlarken
çırpınırken zavallıydı belki...

gücü kalmadığı anda sahip oldun ya
zalim ve şerefsizce
kâr saydın ya bunu kendine
yanıldın;
bedendi sahip olabildiğin kaba kuvvetinle
ruhu sana ait değildi
hiç olmamıştı
asla da olmayacak...


02.03.2012______________Seher_Yeli

Şiirimin seslendirme montajında benden desteğini esirgemeyen oğluma ( mavisecki Deniz Pınar) çok teşekkür ederim. Saygılarımla...