bu sana son şiirim olacak
sonra
sana dair bütün renkler solacak;
öyle olması gerekiyor…

biliyorsun
söylenecek ne varsa söylemiştim
mantık ya da çılgınlık
ne varsa
hepsini yoluna sermiştim
ama bitirmek istedin
hem de en acımasız yolu seçerek
ve bitti
uçtu
gitti…

keman ağlarken
sen gidiyordun buralardan
ve yüreğimden…
keman ağlarken
bitiyordu en güzel
biraz buruk da olsa o şarkı
varımla yoğumla beslediğim
bir umut bitiyordu
hatıralar üşüyordu
yaşananlar yitiyordu…


biliyor musun
acıların artık acıtmıyor
yüreğimdeki alevlerin söndü
sadece hatıralar unutulmuyor,
ama hatıralar artık canımı yakmıyor
kabullendim bir şeyleri
senin doğrularınla benimkilerin
bir türlü örtüşemediğini
ve kabullendim
kendini yeni sevgililere verdiğini…
sustum ben de
yorumum yok
gerçekten dileğim
mutlu olmandır…
seni
rüzgarda savrulan
bir sarı yaprak olarak görmek istemiyorum
gerçekten
mutluluğu bensizken de
bulmanı istiyorum
Seni dimdik ayakta
mutlu görmek
mutlu bilmek istiyorum…

beni sorma
beni düşünme sakın
ben, beni bulduğun yerdeyim
ve hatta senden sonra
biraz daha ilerdeyim…

bu sana son şiirimdir
sana üşümüş yüreğimden,
aşkımızın son takvim yaprağını
kopardığım günün öncesinden
hatıraların hatırına…

elveda,
elveda son kez
bir daha kavuşmamak üzere…