“ saçlarının siyahına namuslu bir sevda ile dokunmuştum, unutma “






Ben aslında bir ’hiç’ i sevmişim beş paralık yüreğimle
Zehir zıkkım yer sofralarında
Bir kâse hayal kırıklığı sundun
Ve ilk adım da ilk gördüğün ilk sıcaklığa dokundun
Unutmam




/ Sevgi azlığı diyelim
Kan uyuşmazlığı
unutmam /




Yaşmaklı ninemin dizleri dibinde
Namuslu sevda masalları dinleyerek kıvrılırdım hasıra
Aldanışım ondandır
Ay ışıtırdı umutları gözlerimi kısardım
Çıkartır tebessümü çengeline asardım
Susardım
Unutmam




Ben sözlerini değil
Ben kahve çiçeği gözlerini değil
Ben bir ’hiç’ i sevdim
Bu şiir, sahte sûretine silgidir
Bu şiir, geri çekilişim
Bu şiir, son yenilgidir
Unutmam




Karmakarışık sakalında dedemin
Tek bir damla göz yaşım süzülüyor bak
Bıçağıyla yonttuğu tahta parçalarına bıraktım hayal kırıklığımı
Oğul ! dedi fısıltıyla
’kahpelik kanının hükmünü sürer’ unutma !
Unutmam




Dedim ya namuslu bir sevda idi memleket gözlerimde ışıyan
Toprağa sarılır gibi avuçlamıştım yüreğini
Saçlarını okşayan bakışlarımdan kıskanmıştım siyahı
Hasretimin katığı
Kokunu doğramıştım rüzgara
Unutmam




Gözlerinin fiyakasını bozan yaşlara dokunmamalıydım oysa
Hüzünler ayak sürüyorken mütemadiyen
Yalnızlığın mahrecine fısılda ayrılığı
Şu koluna giren yağmur taneleri kadar masum değilsin ki
Güz mevsiminde küs çiçekleri serpilir saçlarına
Ve sen hala mahremindesin sevdanın
Oysa ben çoktan girdim yokluğunun koynuna






Sen de unutma !







--- aras -------