Ölüm kokan rüzgar yüreğimdeki yanan tüm alevleri karıştırıyor,
ism-i nâzımın lâlliğimle nefes nefese

Hicran tuzlu sularım Aras’a özenirken kayboluyor.
koşuyor her bir damla kuruyana kadar

her akıttığım göz yaşı avucuma terütaze bir çiçek bırakıyor, rahmine.

sana geliyorum canım,
cancağızım, şehr-i İstanbul
bir martı kanatlanırken gök kubbede
bulutların tüm hafifliği pusulam oluyor.
cebimdeki hacıyatmazlar yoruluyor
içim(n)deki sıladan.


Cemrelerin ardında gözünden süzülen tuzlu sular için
toprak olmaya geliyorum
her damla sen,
mavi.
her tomurcuk misket karası gözlerinde kayboluşumun sırrı.


bir savaşın tam ortasındayım,
karşımda sensizliğin sessizliği
silahım yok
seni seven yüreğimle omuz omuza savaşıyorum
kazanan yine ben oluyorum.
çıkıyorum prangalı özlem çukurundan sana geliyorum şehr-i İstanbul.



ism-i nâzımın geçen tüm şiirler kapıyı açıp,
baş köşeye kulurdular çoktan
her mısrada seni anlatırken sözcükler
içimde çocuksu düşler çıkıp geliyor.



gordion

29/02/2011