Kokularını kıskanır papatyalar
Bir yel değmeye görsün
Ram olur arılar
Uyuşuk tenden
Bahara…


Güneş tapınaklarında
Uzuvları yitik ağaçlar bekler
Tepelerinden köklerine ağıt
Yüreği kurtlanmış sesler gibi
Sözlerini dökerler
Yığın kentlerin
Duldalarına…


Karıncalar su taşımaz
Çocuklar balonsuzdur
Yitip giden çimler sessiz
Alacasına karışmış öfke
Tohumlar zürriyetsiz
Organik çilekler açar
Kaldırım içlerinden


Bir aynaya süslenir kadın
Duman çökmüş avurtlarına
Çilesi morarmış gözlerinden
Yağmur dolusu söz akar
Hemhal olmuş vicdan
Yüreksiz…


Bahar!
Kaytan bıyık marabanın
Emekle düellosudur
Bilekler çekilir
Toprağa…


Elekçi gün artığıdır
Isınmıştır yerler
Al basmasıdır
Çiçeklere…


“Yüzlerce Yusufçuğun
Havada raksıdır…”


Bahara süslenir aynalar hem de
En güzel esvaplarıyla üryan…

29.02.2012