Hani benim neşem.
Hani;
Saçlarımın nasırlı ellerde okşandığı
Bir çomaca sevindiğim, günlerim nerede?
Nerede simdi;
Teyin (sincap ) peşinde, o ağaç bu ağaç koşuşturduğum
Serçelere tuzaklar kurduğum
Bostanlarda tarlalarda
Lastik saban elimde koşturduğum
O günlerim nerede;

Teldendi ilk oyuncağım.
Onu da ağabeyimden öğrenmiştim
Bir gün elinde bir tel çember yanıma geldi
Al dedi al, bu da senin araban
Sonra
Nasıl kullanacağımı gösterdi ben şaşkın bakarken
Nasıl sevinmiştim.
Görmeye değerdi neşem.

Doru bir atımız vardı.
Babam almıştı Köselerli Yörüklerinden
Nasıl severdim onu, nasıl severdim tımar etmesini
Ve yemini suyunu vermesini
Onu mahalle çeşmesine sulamaya hep ben götürürdüm
Çok severdim’ de ata binmesini
Hele görmeliydiniz..
Eve ilk geldiğinde, nasıl sevinmiştim;
Görmeye değerdi neşem
Çok güzel geçti çocukluğum..

Yedikardeşlerin en küçüğüydüm de eskiden
Hep sevildim
Şımartıldım ve şımardım durdum
Küçüğüm diye
Bayramda seyranda hediyelere boğuldum;
Çocukluk günlerimde
Çok zaman okşandı’ da basım..
Görmeye değerdi
O günlerdeki neşem


Ahmet Yüksel Şanlı er
28 Şubat 2012
Antalya