Bahardı,
Biliyorken sorasım gelirdi
“hangi baharsın sen”
İlkbahardı, yaz bahardı, sonbahardı, kış bahardı.
Kendi kendime söylenirken,
Bulutlar suretini çizerdi gökyüzüne.
Sonra gülümserdim kendime.
Bulutlara yelken açarken,
Ay dedeye selam verirken,
Çocukları omzuma alıp çığlıklarını dinlerken
Sana sığınırdım.
Giderken en kuzeye
Ve en güneye düşlerimde,
Durduğum her yere seni dahil eder
Gün batımlarının kızıllığında
Rakı içerdim.
Hep sığdım avuçlarına
Ve sen avuçlarıma.
İşte bu yüzden evrenden hiç küçük olmadı yalnızlık.
Avuçların bir bahçeden aşırdığım erik kadar kıymetliydi,
Gülüşlerindi her mevsimi bahar yapan.
Kör vakitlerde,
Tütün dumanlarının arasında
Anason kokusunda çekerdim içime.
Küçükken içine şeker katıp yediğim yoğurt ile,
Aldığım nefes ile,
Uzandığım en güzele eş tutum seni.
Saklambaç oynarken
Hep sen bul istedim beni.
Bulmakla yetinme dokun
Dokunmakla da yetinme öp dedim.
Şimdi arada yine seslen b/ana
Vazgeçtim
Seslen b/ana