Yokluğunda kalem tutmaz ellerim
Lal olur dilim çağlayan yüreğime inat

Üşümüşken bir başıma özleminle
Tuhaf bir akşam ertesi, yalnızlığıma uyanırım
Yorgun yüreğim fışkırır gözlerimden

Söylenmişler boş gelir, havada salıncak misali
Manasızdır dilimin ucunda, umuttan yana ne varsa
sana dair sabırsız bekler çığlıklarım pusuda

Yazmak isterim seni sayfalarca yorulmadan
Kan damlar satırlara içerimden; zehir misali
Silerim ne varsa yazdığım senden yana
Tomarlarca buruşmuş kağıtta saklarım seni


Rüzgarlara salarım isyanlarımı
Sana öfkem, kara bulutlara maya
Özlemlerin kanatlarında martıların
Kimi zaman enginliğinde göklerin
Derinliğinde arınır kimi zaman denizin

Oysa haykırmak isterdim senli anların manasını
Sana dair ne varsa; yaşanmış, yaşanmamış ve özlenen
Yazmak isterdim dağlara taşlara gökyüzüne
Dokumak isterdim senden olan herşeyi zamana

Vurgun yemiş tüm bedenim, esir olmuş imkansızlıklara
Benim olan bir tek yüreğim kalmış, en vefalı ve benden yana
O küçük ama sonsuz saran parçama sakladım hayatımı


Aşkım, umutlarım saklı en gizli köşesinde yüreğimin
Beslenmekte senden olan ne varsa içerimde;
Olmuş olmamış ne varsa özlediğim; hayata dair
Belki bir gün döner diye umutlarım, kim bilir...


13.10.2007


(özlem duyulan ve beklenen sadece hayata dair umutlar/umuda dair aşk; sevgiliye değil...)[ kalin ]