“Hak geldi” yeşillendi nura büründü kalpler.
“Ve batıl zail oldu” tarihte kaldı kelpler.

Aydınlandı cemaller, ağardı bütün yüzler
Yine ahıra döndü inkâr eden öküzler

Baktılar ki hakikat! Ebedi cehennem var.
Müşrikler ziyandadır; iki cihan ona dar.

İstese de olmuyor, cennet isyankâra yar.
Hep ateş var ateş var, onlara fecre kadar.

Ne yapsa ne etse boş; rahmet ona dönmüyor.
Üflemekle hakikat, inkâr ile sönmüyor.

İçimizde gafiller! Mevla’nın rahmeti bol.
Tutturmuş gidiyorlar, yolun sonu hüsran yol.

İster ki; rahmet yağsın gafillerin üstüne,
İnan bir şey geçemez ne yapsa ellerine.

Bir tek Allah diyecek Resulü bileceksin.
Hakka gidilen Yolda, Ahmed’i bulacaksın.

Gezme yaban yollarda, hepsi sırata çıkar.
Yanlış atılan adım; seni gayya’ya atar.

Vakit varken yolunu Havz-ı Kevser’e çevir
Gücün yettikçe daim oku Kur’an-ı devir

Anla hakikat neymiş!Var mı başka hakikat?
Müjdeler edeceksin Cennette o gün rahat.

İslam’ın Bahçesinde açılır hep çiçekler.
Sen ağlarken yiyecek bedenini böcekler.

Bizi kendi yolundan ayırma Ey İlahi.
Rahmetinden bizleri savurma Ey İlahi.

Senin kutlu yolunda dik durup dik gidelim.
Nefsimizi bırakma Rahmetinle tütelim.

Mustafa Göktekin