Nedenini bilmediğin
belki de bilmek istemediğin
bir korku sarar içini
cesaretin kırılır...
yönün karışır...
bocalarsın...
bazen de tüm bunlardan kaçıp,
olduğun yerde asılı kalmak
olabildiğince derin nefes almak her şeyi çözer sanırsın
istersin kendine inanmak…
ama sadece kendine
çünkü çevrendeki her şey
seni bir şekilde denemek, değiştirmek için
pusuda beklemede…


bir yanında..........................................................diğer yanınsa,

pişmanlıklar.........................................................hala bir umut beslemede
öfkeler...............................................................tek silahı
korkular.............................................................sadece
kaçışlar..............................................................o
keşkeler.............................................................kalabilmiştir
hüzünler.............................................................elinde.


ve tüm mesele
bu iki yanının arasındaki
boşluk...



boşluk;
bomboş...
çaresiz...
nereye gideceğini bilemeyen bir şaşkın...

ama yine de
en sevdiği "sol yanındakiler"...
çünkü hep orda hazır beklerler
umut bazen kendini belli etmese de
onlar fırsat kollar gelirler içini kemirmeye.

bu boşluk,
o kadar bulanıktır ki
o kadar çok soruşları vardır ki
daha yakındır bu sol yana
daha yakından bir arkadaş

ama hep bu masum gülüşlere aldandı...
tanıyamadı...
yanıldı... yılgıya kapıldı...
isteseydi kaçardı
ama hep aynı yanı
bir yerlerde tutuklu kaldı...

defalarca yanılsa da
neden hep aynı hatayı yaptı
neydi onu aynı yere döndüren...
yüreği suskularda takıldı... yanıtsız kaldı...

suçlu olan zaman mıydı?...
dursaydı o an
durabilseydi böyle olmaz mıydı?...
tek başına mı kaldıramadı?...
bir yanı hep diğer yanında takılı kaldı
benliği zamanın içinde boşluğa daldı...

keşkeler birikti...
her geçen gün yenisi eklendi...
keşkeler zamanı daha da hızlandırdı
artık onu durdurmak imkansız!
giden çoktan gitti..
gittiği yerden umarsız...

vakit geldi
artık zaman beklemede...
tercihini maskelerinden arındır.
o kadar gizlenmiş ki kendi
artık gerçek sen bile artık aynı sende değil...

yeni bir ışık süzülüyor
sabaha yakın bir saatte...

zaman durmuş...
masken boşlukta-yoklukta kaybolmuş...
sen öylece ortada
o öyle bir sen ki
özlemiş maskenin altındakini.



artık orda tüm çırpınışlar sonda
ve sen
bu dünyadaki
"en gerçek" şeysin hayatta!
…
..
.

06-10-2007