Sarmaz mı sandın yokluğun içim,
Gör kalbimin üzerinde yanan bu şehri,
Ağlatıyor gidişin yol kenarında ölümü…

Siyah beyaz bir hatıranın fotoğrafı kanıyor,
İflasın kıyısında yürüyor yüreğim,
Bir adım bir adım daha…

Çaresizliğin resmini yapar ıslak gözlerim,
Kızmıyorum sana,nefret etmiyorum senden,kırmak da istemiyorum asla…
Odamın duvarları geliyor üzerime,
Hergün bi nefes bi nefes daha yaklaşıyorlar…

Çıkmaza girdim,geceler örselenmiş,
Gidişlerin ardından bakan bi karanlıktan yazıyorum bu şiiri..

Ben kağıdı kalemi elinde,hasrete pervane,
Senin de dediğin gibi YARAMAZ Bİ ŞAİRİM yine…

Kıvrıldım bi köşeye,hissetmiyorum sigaramın katranını,
Gelme,uzatma elini,kurtarma içimdeki enkazı
Bir deprem işte,aldı götürdü hepsini,
Mutluluk mavi çocuktu bahçemizde oynayan,
Öksüz kaldı yetim kaldı…

Gelicek Azrail,son isteğin diyecek,
Sen dicem Bİ YUDUM SENN….
Kendine iyi bak demiştin ya bakamadım,
Ölmek nasıl bişey bilmiyorum ama,
Şunu iyi bil hakkını vere vere öleceğim…

Satıyorum zararına umutlarımı,
Hani hayaller vardı gelicek,
Kim engel oldu onlara,kim çıktı yoluna….

Bi taşa takıldı ayağım,düştüm,
Durdum şöyle bi baktım etrafıma,
Bi an ikimiz de yan yanaydık burda,
Kesildi soluğum,sustum…

Saat gecenin ortası,
Asmışım kendimi yalnızlığın ipine,
Bir kağıt birde kan dolu bir kalem Sana kalan,
Niye durduk?Neden devam etmedik?