Dikenlerin Üstünde

Karanlık bir gece yol görünmüyor
Yürüyorum dikenlerin üstünde
Kara çalı bana aman vermiyor
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Güneş erken doğup şafak sökmüyor
Gökteki bulutu söküp atmıyor
Ay karanlık güneş ışık tutmuyor
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Sonlanmadı menzil ile durağım
Belki çok yakınım belki ırağım
Yaralandı parça parça ayağım
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Yavaş yavaş ilerlerken Kaplani
Benim ile yola çıkanlar hani
Geri dönsem taşa tutar el beni
Yürüyorum dikenlerin üstünde


Ozan Kaplani


1958’de Sorgun’un Tulum köyünde doğdu. Asıl adı Hasan Kaplan’dır. İlk ve ortaokulu köyünde ve Sorgun’da okuduktan sonra ortaöğrenimi Samsun ve Ankara’da, yükseköğrenimini Ankar’da tamamladı.

Küçük yaşlarda şiir yazmaya başladı. Ankara’daki ilk yıllarında birlikte olduğu çevrede aşıklık geleneğini ve bağlama çalmayı öğrendi. Şiir yazmaya da bu dönemde başladı. 1970’li yılların ikinci yarısından itibaren Halk Ozanları Kültür Derneği etkinliklerinde de üye ve yönetici olarak görev aldı.

Şiirlerinde hemen her türlü konuyu işleyen ve türküleri çeşitli sanatçılar tarafından okunan Kaplani’nin yalnız ve başka sanatçılarla birlikte albüm çalışmaları oldu.

1980’li yılların ortalarında söylediği birçok türkü ile adı duyulan Kaplani’nin şiirlerinin bir bölümü Metin Turan tarafından hazırlanan »Yürüyorum Dikenlerin Üstünde«, (1999) adlı kitapta yayımlandı.

KAYNAK:© BeKa Sitesi
*
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-366-)(-)(-)(

Hayat dedikleri bilinmez yolda
Yürüyorum dikenlerin üstünde
Tükeniyor ömür bu gurbet elde
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Dertli bülbül gibi parelensem de
Ateşte kavrulup harelensem de
Gönülden çok kötü yaralansam da
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Zaman zaman yollarına bakarak
Gözlerimden kanlı yaşlar dökerek
Bazan sürünerek bazen sekerek
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Ne kadar kolaymış söylemek dile
Mesken tuttu bizi gitmiyor çile
Acılar içinde ben bile bile
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Ummadığım dertler bindi dalıma
Bir kara gözlüvar çıktı yoluma
Hasret ile özlem girdi koluma
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Kader de var ise kim başa çıka
Seviyorsa eğer kahrını çeke
Umutla ardıma ben baka baka
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Menzile varmadım bütün hızımla
Baş başa kaldım hep ince sızımla
Lüzumsuz diyorki dertli sazımla
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz