Öfkeden yansa bile ıslanan yanakların;
“Affettim” denen günü beklemeyi bilirdin…
Eğer gurur olsaydı öptüğüm dudağında;
Son buseyi bir ömür saklamayı bilirdin…

Baktığım gözlerinde ihanetin asılmış;
Varlığın kopya sanki hayallerin asılmış;
Seninle anlıyorum soytarılık nasılmış;
Adam olsan kalbimi yoklamayı bilirdin…

Önüme düşeceksin atılan mendil gibi;
Tövbelisin tövbeye günah tatmış dil gibi;
Yüzüme bakıyorsun sanki bana el gibi;
Affet deyip suçunu aklamayı bilirdin…

Muhatabı maluma güç katsın eyvahıma;
Geceden kafa bulup devrilen sabahıma;
Maksadın muhabbetse boşalan kadehime;
Bir yudum mutluluğu eklemeyi bilirdin…

Bilirdin sessizliğin bin roman yazdığını;
Satırbaşı özlemin harflere kızdığını;
Dilindeki bir sözün bin yemin bozduğunu;
Anlasaydın hep seni beklemeyi bilirdin…

Ali ALTINLI – 23/02/2012
Saat: 18:45