Düştü cemre havaya; sırada su, toprak var
Birer hafta arayla doğada canlanma var

Böyle gelirmiş bahar; mis kokacak topraklar
Isındıkça tabiat yürekte ısınma var

Azaldıkça rutubet ağrılarda dinme var
Az bir esinti ile coşacak uçurtmalar

Yaşama coşkusuyla pek güçlenir umutlar
Doğanın renklerinde mutlak iyimserlik var

Görebilmek önemli; bu yeti insanda var
Yaradan’dan ötürü sever yaratılanlar

Barış, güven ve huzur arzu eder insanlar
Yok olsun kötülükler; zalime felaket var

Bencillik ve kıskançlık insanın özünde var
Zararlıdır fazlası; alt üst olur duygular

Yetmeli bir yudum su, biraz aş ve çabalar
Dil, kalp, dimağ üçgeni inanan yürekte var

Sen, ben, o yok tasada ve kıvançta, herkes var
Renklerde, desenlerde huzur arar insanlar

Değil mi ki insanlık için bütün uğraşlar
Şerde hayrı arayan insanda yücelik var

Doğar, yaşar, göçeriz; ömrün de bir sonu var
Sade bedendir göçen; yaşamaktadır ruhlar

Israr etmek hatada zatı yüceltmez, dostlar
Bilmemek ayıp değil, öğrenmekte mana var

Kilometre taşları ömrümüzde her dem var
Zaman, nefes, enerji heba olmasın, dostlar

Dilerim nasip olur daha nice baharlar
Bunu da karaladım, hamdolsun, ilhamım var

22.02.2012