beni bir ben bilirim birde yaradan bana bir ben lazım birde anlayan
adem oğluyuz biz iki ezan arası hayatın firari sokağında kaybolan
lekeli yılların rafında eski pas tutmuş anılar ah ah dili olsada anlatsa
bir başkası sanmayın biziz biz hayat hayat diye çelik çomak oynayan

biz yarını olmayan bir günde yarısı yaşanmış bir ömürle göçeriz burdan
çoktan vaz geçtik yüreğimizi taşıyan o acı kokan sitem kokan o aşktan
en güzel günleri yaprak döken gençliğimizin satır aralarında bıraktık
bizdik bütün ahları eyvahları keşkeleri zaman madeninde asılı bırakan

hayatında ne acılar harmalarsın ama elinde hayatın külleri hatıralar kalır
nakış nakış sana işlenen efkarlı yılların her oyasında başka hikayen vardır
aynada gördüğün yüze gurbet halde hey gidi günler hey deyip iç çekersin
bu kadar acının içinde bile bir gülümseyle mutlu olan bilen kaç insan vardır

ALATURKA KEDER