Sanmayın ki inandım öldüğünüze
Yattığınız yerden kalkacaksınız arkamı dönünce
Ve hissetmediğimi sanıp
Sessizce ağlayacaksınız ardımdan
‘’bize inanmıştı’’ diyerek


Kırgın değilim ki size
Şimdi bilmiyorsunuz ama
Yakında anlayacaksınız
Büyüttüğüm her hayalin
Celladı benim


Yavrusuna kıyar mı anne?
Ah bilseniz
Kaç kez sordum kendime
Kundaklamakla kefenlemek arasındaki o süre
Boşuna mıydı sizi onca sevişim?


Günahıma giriyorum yine!
Sevap da benim,özlem de, çile de
Bilmediğiniz
Hiçbir hayal
Tohumunu bırakmadan gitmiyor


Bir çiftçi edasıyla harmanlıyorum hüzünlerimi
Bir aşık edasıyla seyrediyorum
Nadasa bıraktığım topraklarda
Yeni ümitler yeşerene dek
İnzivaya çekiyorum kendimi


Gözüm hasadı yapılmamış tarlalara değdikçe
Bir ahhh çıkıyor boğazımdan
Siz yine de duymayın
Felaket tellalı iniltilerimi
Sizin kıyametinize daha var!



Benimkisi tecrübeye dayalı bir öngörü.