35 KURŞUN

Semalar karanlığa bürünmüşken
Vakit biraz ötede ölümdü…
Kar lapa lapa yağıyor,
Karanlık çökmüş,
Yıldızlar kaybolmuş,
Bulutlar sarmıştı asumanları…
Ansızım Yırtıcı bir ses yankılandı,
Şırnak dağlarında…
F-16 uçakları bombaladı gençleri
Katlettiler 35 fidanı cani cani.
Henüz hayatın baharındaydılar,
Vuruldu dağların duruklarında…
Kimin kolları koptu,
Kimin bacakları,
Kimi de paramparça,
Sağ kurtulan olmadı.
Kum gibi ceset doluydu,
Öldüler ve sahipsizdiler
Traktör ramaklarında,
Battaniye sarılı taşıdılar kan içinde,
Soğuk ve zemheri ayazda…

Bir annenin ellerinde kına
Kameraya bakıp
“oğlumun kınasını yakmadım ellerine kına yakacağım” feryatları
Bir annenin dilinde kurşun sözler
Henüz terlememişti bıyıkları
Malamıne daye vurdular nevzat’ı mı?
İki tabut arasında sıkışmış kalmış hem anne hem nene
Hangi yanıma ağıtlar yakayım oğul diye sesleniyor gazeteciye
“Sol yanımda torunum Diğer yanımda evladım
Yaktılar daye yaktılar yüreğimizi parçaladılar bizi”

Vuruldu Şırnak dağların
Cudi’nin eteklerin
Tam tamına
35 fidan
35 Kürt
35 can
35 hayat
35 insan
Katledildi Şırnak dağlarında…
İnsanlık dağların doruklarında can çekişerek öldü.
Babaların feryadı,
Annelerin ağıtları karıştı,
Göz yaşlar sel olup aktı...

Suçları neydi?
Kürt olmak suçlu ve delil olmak yeterdi
Birazda işçi sınıfıydı, fakirdiler
Kaçakçı mıydı? Terörist miydi?
Köylüydü, emekçiydi, işsizdi,
Ey kahpe dünya galiba “insan”dı...
Vuruldu katledildi dağların doruklarında
Karların üstünde,
F-16 napalım kurşunlarıyla
Parçalandı insanlık


Salih DURMUŞ