KABİR DER Kİ:

Kader çizgisi belirince,
Tedbirler hükümsüz kalmıştır.
Sakınmak boş kaza gelince,
Dua, kazaya yol şaşırtır.

Ölümden hiç kurtuluş yoktur,
Karşı olan da hep yenildi.
Azrail ki, sizi de bulur,
Ölenler de ölmem demişti.

Benim adım; kabir, mezar, sin.
Ben karanlık eviyim bilin,
Bana nurlu olarak girin,
Bende hayat uzun sürecek.

Kurtuluş kendi elinizde,
Yakarmalı alın secdede,
Ölüm bir anlık mesafede,
O yoldan her canlı geçecek.

Zalim belli eder kendini,
Yüzler terli, kokacak teni,
Mahşerde kurtaran yo eri,
Kul geçmişten hesap verecek.

Baba, evlat cezasın çekmez,
Oğul, baba hesabın vermez,
Günahkâr Cennete giremez,
Malik geç izni vermeyecek.

Makam-mevki, şan-şöhret değeriz,
Mahşer yerinde her kul çaresiz,
Orada rüşvet-torpil geçersiz,
Sen geç, dayın var denmeyecek.

Var benden ötede korkunç bir yer,
Malik orada bekçilik eder,
Günahkârlar hep oraya gider,
Muttaki oraya girmeyecek.

Bilin ki; ben karanlık eviyim,
Böcek evi, yalnızlık yeriyim.
İmanlıya huzur bahçesiyim,
Bağrımda her canlı eriyecek.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan