Sensiz her şey yarım kaldı.
Tıpkı gençliğim, daha baharında ki ömrüm gibi.
Artan sadece yürek yangınlarım, gönül sızılarım oldu.
Ve şimdi ben...
Perişanım, yıkık bir mahsen, yarım kalmış bir taş duvarı gibiyim.
Bak işte bu şiirimde yarım kaldı.
Bundan sonra yazacaklarım da.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Gece henüz uykudayken seninleyim.
Sabahın olmasını, güneşin doğmasını,
Hiç, hiç ama hiç istemiyorum.
Güneşe dargınım, korkuyorum!
Korkuyorum ki doğduğunda kaybolacaksın.
Üzülüyorum üzüntüm o ki!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

En şiddetli rüzgarlarda, depremlerde bile yıkılmadım.
Beni sadece senin yokluğun sarstı.
Ve ben, ben olmayı, bir olmayı bildiğim için...
Hala burada hayattayım.