Terk edip gidecektin madem böyle apansız
Neden umutlarımı gök ekine döndürdün?
Tam başağa durmuşken tırpanladın zamansız
İçimdeki volkanı vedan ile söndürdün.

Altun akçe bilmezdin tek bildiğin vefaydı
Ne oldu da değiştin yoksa benden bıktın mı?
Kuracağın yuvada sadakat tek sefaydı,
En mukaddes duyguna kör kurşunu sıktın mı?

İhanet darbesiyle kırıldı inan belim
Beklemezdim ben bunu çok da zamansız geldi.
Kurtarmanı beklerken havada kaldı elim
Vefasızlık mızrağı öyle amansız deldi.

İhanet batağında debelenirken boyca
Mazide kalan günler hücum eder yâdıma.
Karşı koyulmaz hisler gönül delerken toyca
Cümle âlem bakıştı canhıraş feryâdıma.

Hâlâ hatırımdadır bana verdiğin ikrar.
“Yedi düvel birleşse aşkımı öldüremez;
Ölürüm de vazgeçmem!” diye ederdin tekrar.
İhanetin kahretti; helâkin güldüremez.

Muhacirim ben kökten belirsiz yuvam, yurdum.
Bir mekân tutmuş idim viraneye çevirdin.
Her türlü tasalluta kaya misali durdum
Öylesine vurdun ki tek vuruşta devirdin.

Yenilmem sanıyordum öyle her bir oyunla
Kırdın kolum kanadım çift yüzlü keserinle.
Münafık mayasıyla yoğrulmuş şer soyunla
Viraneye çevirdin gurur duy eserinle.

muhacir bozkurt
Mustafa KÜTÜKCÜ
15.02.2012 – Bayraklı / İZMİR.

Not: Şiir tamamen kurgudur. Muhatabı tüm hainlerdir.