"Elli yıl başın dik durdun da öyle
Bir fiske yiyince yerle bir oldun
İzzet-i nefsin mi(!) yıkıldı söyle
Silleyi yiyince sararıp soldun

Yalandır boş yere yanıp yakılman
Yerlerde taşlara çöpe takılman
Bu kadar kolay mı düşüp yıkılman
Bu kadar dertlenip tel tel döküldün

Elbette vuracak nefsin erleri
Vurup incitecek dostun elleri
Seni incitmezdi hasmın dilleri
Dostun dokununca yere çakıldın

Düşmanın taşları başın yarmazdı
Elbet yaramızı eller sarmazdı
Hatrımızı bile kimse sormazdı
Dostun elindeki güle takıldın

İncitir sen olan senden beriler
Ölüler ses vermez kaldı diriler
Akil geri durdu geldi deliler
Bir tek küsme ile yandın yakıldın"

Sayfaya düşen manidar şiiri zevkle okudum. Şiirin muhtevası hoşuma gitti, şiir okuyucuyu düşünceye yöneltiyor. İlk kıtanın çapraz kâfiye örgüsüyle (a b a b) yazılması kesinlikle sorun değildir.

Aşağıda küçük bir hata var:

...e(r)leri (Kâfiyeyi bozmuş.)
...e(l)leri
...di(l)leri

Emeği kutluyorum.