irkilir boynundan, üç ilmek atılmışlık
irkilir ismini anmayla başlayan uyanmışlık!..
sefa geldin hoş geldin ey mikail
şu merdiven dayanası gökleri açık bırakma bu gün!
bahçelerin bir günlük beyliğine gölge düşmesin,üzgün üzgün!..
çünkü birden boşalırsa gökler,
İrkilir açılmaya duran güllerde ki susamışlık...

açma zülfünü ey güzel, kaç benden hem de kork,
o kadar zayıfsam bir an gelir korkar ben’den galebe çalmışlık..
her kaçışımda ayağımın altında ezilen zaman irkilir!..
mikail sen halâ burdamısın? şu esen rüzgârı geri çevir,
kapıyı kapamamışsın bu ne aldırmazlık, ne alengir!.
sen burdasın madem, öyleyse şu uğultusuyla neler devrilir?..
korkma açıl ey gonca,kapanırsan o güzelliğinle mikail irkilir!.

mitralyözüm konuk ağırlamıştır,gönül köşkünde eski dostunu,
ismini aşikar anarsam,lisanda diller irkilir!
ters düz olmuş anlamlardan bir terane biçilirse avut o zaman ey mikail
ha, konuğun sana selamı var gerçi sen tanımazsın boş ver!.
altı bilinmezden bir malum çıkacaksa yeniden kubbeler irkilir,
mazlumun gözünden damlayan her yaşta yağmurları taşıyan melekler irkilir!..
şu dünyayı saran taun varken,buralarda bahçe mi yeşillenir?
vazgeçtim ey mikail, kapama gökleri,duyma sen beylik sözleri
gelmezse bu taunlara şifai yağmurlar,bahçeme beyim diyen beyler irkilir!.