Yağmasın kar taneleri sensizliğime
Bu defa üşüyen bedenim değil ruhum
Sorgusuz sualsiz terkedişinden sonra
Her çaresizlikte eridi bedenim
Kalbime ulaşmasınlar diye ördügüm duvarlar
Bir bir üzerime yıkıldı
O günden beri içime yağar kar taneleri
Benden vazgeçtigin günden beri
Kimse sen gibi güldürmedi yüzümü
Düşlerimi kâbuslar esir aldı
Her fırtınada biraz daha koptun içimden
Kanayan yaralarım bir türlü dikiş tutmadı
Her adını andığımda bir kez daha lanet ettim seni kırdığıma,
Bırakıp gittin ya beni
Sen kadar kimse acıtmadı beni
Anladım ki sendin kırık kalbimin sahibi
Ömrümü vermeye hazırdım senin için görmedin
Seninle aynı dünyada yaşadığımı bilmek,
Günden güne eriyip biten bedenime tek tesellim oldu
Yok olup gideceğimi bile bile
Bir kar tanesi olup düştüm tenine
Sende kalmak ümidiyle...

Hüzün_lü