Arın gel!
Günahkâr olsamda, Allahsız sanma!
insanlar sebebim! yüzüm kalmadı!
Her günahı baştan bilmedim amma
Sabır ver! diyecek gücüm kalmadı...

Dostum yok cihanda, bilsem de kıymet!
Riyakâr fesatın, sözüyse gıybet,
Sorgusuz sualsiz, olur mu cennet?
Hakkı gör! diyecek gücüm kalmadı...

Yalancıda dümen, yetmedi küfür;
Kalbindeyken kara: “Rabbim bin şükür”!
Kul isen insanın, yüzüne tükür!
Arın gel! diyecek gücüm kalmadı...

Dünya yalan derler, aslıdır cennet!
insanoğlu nefsinde, cehalet cinnet,
iftira atanın, canına minnet!
Devran ol! diyecek gücüm kalmadı...

Sevdalandım, yazdım, yaramaz dendi!
Saygı duydum, sustum, aramaz dendi!
Dostkalemden yorum! , yazamaz dendi!
Haktan kork! diyecek, gücüm kalmadı...

Haddimi bildim hep, bir gün aşmadım!
Tek olan rabbimden, asla şaşmadım!
Bendimde çılgın sel olup taşmadım!
Rabbe sor! diyecek gücüm kalmadı...

Kalbimle can öz’üm, gözümde perde
O suçsuz, ben düştüm, elimle derde
Gizlimdir saklımdır, sorma ne nerde
Gelme dur! diyecek, gücüm kalmadı...

Mezar oldu cana gönül kafesim
Belki de aldığım, bu son nefesim
Gülhan ölmüş zaten, bitsin hevesim
Ruhum! kal! diyecek, gücüm kalmadi...

12.02.2012 _Şiir: _Gülhan_Can_ Ceyhan_