Yazamamaktan korkuyorum çünkü yazdıkça yaşıyorum.
Yaşadıkça yazıyorum.

Belki hissediyorsundur, adını kalbimden her gece kazıyorum.
Acısı çok kötü o yüzden yavaş yavaş yapıyorum, dayanamıyorum.
Hani hep orada olacağını bilirsin ama saklarsın ya, öyle durum.
Kimse göremiyor seni, varsın ama hissettirmiyorum.

Hissetmiyorum sanma nasıl sızlıyorsun..
İhanet etmedim sana, kalbimde seni aşkımla korudum.
Bedenim kokunu bari yok edebilmek için başkasıyla buluştu,
Sonuç? hiçbir şey değişmedi, hala kokunu hatırlıyorum.

Tıpkı gözlerin gibi, gülüşün gibi, saçların gibi, yanakların gibi,
Kirpiklerin gibi, kalbin gibi.. unutamıyorum.
Gözlerimdeki sen yağmurunu bir türlü kurutamıyorum.
Ve ilginç tarafı bitmiyorsun, azalmıyorsun.
Ölümsüz olabileceğinden korkuyorum.

Yorumlarınızı bekliyorum. Çok daha iyi şiirlerim var ilk olarak bunu paylaştım.