Güzel

Eylül 1

Canfeza Eylül 1

Eylül 1, dışarda yağmurun gürültüsü
Tabiat ananın aynasında saramış görüntüsün
Ağaçların her bu mevsim kaybettiği senken
Benim olmamanın yaşamak kadar çok değil üzüntüsü

Yinede yağmura denk üzüntümün bedeli
Bu bedele karşılık bir kış ayı, güzün tümü ödenir
Suyun yeryüzünden anlık bir ihanet sökeni
Düşün, böyle bir şey var olsa tüm yapraklarımı dökerim

İnancım, bitmeyecek yağmurların kokusu
Kalbimin üstünde ondan daha da hisli dokusun
Bacaklarımı ellerimle destekleyip
Beş şişenin yardımıyla çıkıyorum aşk denen şu yokuşu

Zafer benim olduğumda ödülüm sen ol
Eylülün başlangıcıyla önüme sel o
Bacamda tüten duman,penceremde rüzgâr
Bu rüzgârdan daha şevkatli daha serin eser o

Seni ona buna değilde sana anlatabilsem
Güneş bir parça daha sen damlatabilse
Tam karşıma düşsen konuşsak söylesem ve dinlesen
Yahut ben susup kalsam sen anlatabilsen

Eylül berekityle geldi yapraklarımı döktü
Her harfin toprağın altında milyonlarca köktür
Sonunda çocukluğumu kaybetmekten ürküp
Papatya bahçesinden salıncağımı söktüm

Bu dağlar seninle ilgli hiç birşey bilmiyor
Bununla doğru orantıda hiç bir ağacın ilmi yok
Orman oksijen yangınım tehditin dik âlâsı
Maalesef hiç bir adıma oksijen dikilmiyor

Ormanları yok etmeden seni gerçekten sevemem
Bir ağaç yüzlerce kalem yirmi şiir senede
İlkokuldan liseye hatta sonrasında bir sene boyu
Karşılaştığım her işlemin sonucu sen eder

Tütünüm olmalıydı basmalıydı yarama
Emin olsam var olduğuna sıkıntıları aramam
İnşallah beni hiç bir muhitte bir kez bile bulama
Yinede bir gün vaz geçersem eğer yıkıntıları arala

Hayır efendim ona ihanet derler zirâ guru buna
Bir kadın yok hiç olmadı bakmayın siz kuruntuma
Islanan her mendil gibi inan bir gün kurur buda
Kıskanıyorum dudaklarını içtiğin her yudum sudan

Direncim; tükenmeyecek mürekkepler şöleni
Sevgi imparatorluğunda bu en parlak dönemim
İyice hantallaştım, haricen bide şu var;
Elim bir kağıda, bir kaleme, bir başıma birde sana yönelir

Aşksa eğer aşka hicvin en üst perdesindeyim
Bu ödül sel suyunun en derin mertebesinde mi ?
Bunu kendime bilerek yapıyorum ve memnun halim
Derdin artık derdi var o benim çünkü dert elimdesin

Yazmak değil yaşamak için muhakkaktır bilgi
En zor yamaçlardan al bu kucaklarca bitki
Ölümün kucağındayken neyi değiştirebilirsin ki ?
Nasılsa tüm mutluluklar kucaklarda bitti

Beni sefalet hücrelerine tıktı 5 kuruşluk ismin
Bu hücre İstanbulun gecelerinden pistir
Halâ anlamış değilim sıra benim hakkımken,
Nasıl oldu da başka birine bırakabildin pisti ?

Sırtımda lastik izleri ve acı fren sesleri
Ben kazanın kurbanıyım haykırışımı resmedin
Bağırıyorum duymuyolar ses yerini bulmuyorda,
Yinede sen hayalimden bir anlık vazgeçmedim

Bu devrin hiçbir şairi benimle yarışamaz
Beni sevmiyor olman hariç hiçbir şeyine karışamam
Sensizliğe alışamam sensiz niye barışamam yaşamla ?
Herkes hak verirdi bir kısmını tanısalar

Rüyalarıma aşık oldum gücünden ötürü
Sana ağlamak zevk-ü sefa gülersem ölürüm
İlk işim seni bulmak olacak görünce günümü
Çünkü bana bir tek sen yaşatabilirsin gülünecek ölümü

Gülmek ne haddime zifte döndü ciğerlerim
Umrunda olduğum sürece umrumda değil diğerleri
Bir yer verin,ayda geçse beklerim sıkılmadan
Sen canım,cicim,anam,babam,balım,biraderim

Şafak SARIÇİÇEK (Orhan Gül (CANFEZA))

Şaire özgü bir anlatım, şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.