Dışarıda kar,
seni hatırlatır pencereden bakınca,
Senle gezdiğimiz yolları adeta anarlar,
O zaman gözlerim dalar ,
seni arar.
Aklımdan çıkmazsın sen her gece,
Bana hayatı zehir ettin her sene ,
Sana,kollarımla doyasıya sarılamadım,
özür dilerim.
Yanağında ,süzülen gözyaşlarını silemedim,
özür dilerim.
Ben beceriksizim ,
seni unutmayı bile beceremedim ,
özür dilerim.
Hakaret etme kendine diyeceksin,
bunu da biliyorum.
Ama öyleyim işte…
Bilirmisin?
bazen insan sevdiğini ,
kaybedince anlar.
Ben seni kaybedince anladım,
ne kadar seni sevdiğimi…
Günler,haftalar zindan misali eritiyor beni,
Aylar,yıllar darağacına asılmış ip misali boğuyor beni,
seni özledim.
Seni ilk gördüğümde sana aldığım güller,
o güller bile seni özlüyor.
Yalnızlık artık seni hatırlatıyor bana,
seni sadece seni…
Dargın bana,bu geceler,bu sabahlar,
seni kaybedince…
Dargın bana bu şehir,bu yollar,
seni kaybedince…
Sabredemiyorum yokluğuna,
sensizlik bana zor geliyor.
Lal yüreğim seni özledi,
seni sadece seni...
Direnemiyorum artık yüreğime,
sensizlik bedeninmi kor ediyor.
İnan yalan değil,
Senin minik gamzemi özledim.
Senin mis kokulu tenini özledim.
İnan yalan değil,
Seni senden daha çok sevdim,
seni sadece seni…