Son tren kalkar bu diyardan,
Aklım fırlayacakmış gibi hissediyorum,
düşünceler üzerine…
Kasvetli hayatın arkasında görünür,
bir güneş sessizce.
Bize minik tebessümünü gösteriyor sadece.
Girdaplı yollar bizi ezmeden,
biraz hayata gülümse…
Kimi zaman yaralı,
kimi zaman cefalı,
Kimi zaman umutsuz,
Kimi zaman yanağında bir damla gözyaşı izleri olabilir...
Unutma!her hüzünlü bir gecenin,
ardında ışıltılı gündüzü gelecektir..
Unutma!kendine eziyet edemesin,
sen Yaradanına emanetsin.
Hayat ne kadar çıkmaz merdivenler misali kurulmuşsa da
Harap etme kendini,şükretmeyi bil…
Bırak şu bencilliğini ,
yenilme şu adı tarif edilmeyen zevkine...
Bırak şu kibirliğini ,
kahretme,şu güzel yaradılan bedenini...
Kırma yüreğini,
içme şu sarhoşluk iksirini…
Pencerenden bak dışarıya,
gereksizdir kuş gibi çırpınışlarımız...
Söylenmeli;dilimizde düşmeyen,
unutulmayan,mutluluk şarkılarımız…
Topla hüzünlerini,kederlerini ve de serzenişlerini
at bir denize sonsuza kadar….
Son tren kalkmadan kendine bir daha gülümse,
gülümse son bakışla…