9
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1652
Okunma
Şiir denen denizde bizler sâdece kumuz
Bazıları sürekli birbirini yağlıyor
Kimimiz gerçek isim, kimimiz birer rumuz
Bir çoğu rüşvet verip yorumcular bağlıyor
Kimisi dost görünür binbir türlü yalanla
Bir olur egosunun tatmînine dalanla
Birbirini kandırır övgü, filan falanla
Kimi de şiir diye yüreğini dağlıyor
Kiminin kalbi temiz, çıkarcılara kanmış
Yalancıktan söylenen dost sözcüğüne yanmış
Kimi gazı görünce kendini şâir sanmış
Kargalar bülbül olmuş, gül dalında çağlıyor
Kimisi sâmimîdir, dostlukları teklemez
Birine can diyorken bir karşılık beklemez
Her gördüğü şiire yalan övgü eklemez
Onlar yorumlarıyla öğrenmeyi sağlıyor
Ben bunları yazınca kimini tutar sara
Ama tartışılmalı, kapanmalı bu yara
Sırf bu yüzden mâtemde, düşünür kara kara
Gerçek şiirler ölmüş, şâir ondan ağlıyor.
.
5.0
100% (5)