Tasalanma,sakın endişelenme,
Çok acı versede öğrettin bana.
Ölümsüz bir aşk’la sevdim diyenler,
Hiç sevmemiş gibi gidenlermiş aslında.!

Son dem’de öğrettin yansada canım,
Başımdan çıksada tütse dumanım.
Bir hiç’e yanıp kül,, olsada ömrüm,
Yananlar vefa’yı bilenlermiş aslında.!

Üç ay beş ay acı,çekiyor insan,
Düşünüp duruyor belli bir zaman.
Pamuk ipliğine umut bağlayan,
Sonunda kopup düşenlermiş aslında.!

Kendini bulunmaz kumaş zanneden,
Mahereti bilmez diken terziden.
Kumaşına atlas ipek atfeden,
Has kumaşı yama edenlermiş aslında.!

Bir baş’ta taç iken gönül yıkanlar,
Seven bir yürek’te sultan olanlar.
Bir heves uğruna çöpe.! konanlar,
Çöplükten haz duyan böceklermiş aslında.!

TİRYAKİ okuyan elbet enladı,
Söze neyle girdi neyle bağladı.
Attığın taş kurbağaya değmedi,
Ürken’ler hayayı bilenlermiş aslında.!