İnsanoğlu çiğ süt emmiş; kibir ile gezer gider
Şefkat yönü örselenmiş; karıncayı ezer gider

Üryan gelir bu aleme, kafa tutar elaleme
Sanki dersin bir allame; kuralları bozar gider

Taat bekler kılavuzu, şaşar yönü bilmez uz’u
Kinle dolar kalp havuzu; isyan ile azar gider

Muhabbeti bilmez ayar, kem kelamı mübah sayar
Hakk’a ağyar, iblise yar; kulluğundan bezer gider

Günah akar heybesinden, benlik sarkar cübbesinden
“Rücû eder tövbesinden; şerbetten şer süzer gider”

El çekince özünden ar, dokunduğu yürek kanar
Kim ki ikaz eder, kınar; garez güder, üzer gider

Mühlet verir Halık kula, bekler doğru yolu bula
Gafil, gelir bu okula, şirke destan yazar gider.

İner birgün sis perdesi, mazi kokar asudesi
"Vah"la dolar son badesi, akıbeti sezer gider

Hadsiz ömür olur "bir an", damarlardan çekilir kan
"Son misafir" bilmez aman, mezarını kazar gider!
"Son misafir" bilmez aman, mezarını kazar gider!

Mecit AKTÜRK