‘’Essalatu..’ son, uyku nedenime
Esneyişlerim yüzümü haşlarken
’’Fatiha’yı’’ okurum bedenime
Ben Orhan Afacan GÜNE BAŞLARKEN

Çökmez değil çöker, bazen miskinlik.
Nefsime veremem asla pişkinlik
Ruhta ne sıkıntı, ne bir bezginlik
Secdeye alnımı aşkla koyarken.

Ömrü hesaplamış Cahit TARANCI.
Şebi Arus Mevlana’nın inancı.
Hayırlı bir ömür Orhan’ın kazancı.
Bu hadis aklımda Güne Başlarken

Neler bekler bugün beni bilemem
Hayırdan başka bir şey dilemem
Tedbirimi katiyen terk edemem.
Dilimde dualar Güne Başlarken..

Gecekondusunda, dairesinde.
Şehirde, ülkenin dört köşesinde
‘’Yaşama sevinci‘’ bir herkesinde
Benimle birlikte Güne Başlarken.

Güneş ilerliyor yörüngesinde.
Akşam oldu arzın bir ötesinde
Güvendeyim, Hürriyet gölgesinde
Mehmetçik nöbette şafak sayarken.

Dikkatli ol, derim çalış, dersine…
Arkadaşından önce git Mersine.
Dua ederim kalbe sine, sine
Torunum okulda Güne Başlarken.

Basitlemiş hayatı, yaşam koçu
İnternette açık tarifin uç’u
Maddeye tabilik Arifin suçu
Ahret’i de an Güne Başlarken.

‘’Gazetelerden’’ alırım maili.-
Anlatır özetle günün ne hali.
Böyle gelişti şiirin hayâlı
Şiirde, mailde Güne başlarken

Bazen hatırlarım çocukluğumu,
Okul çantamın bezden olduğunu.
Anlatamam asla mutluluğumu
Anamla, babamla Güne Başlarken.

ORHAN AFACAN