Yorgun bir iş dönüşü tuttuğu takımının aldığı oyuncusuyla,
Kalbine küçük de olsa bir mutluluk tohumu ekebilmiş bir adamdı.
Sen her şeyden habersiz izlediğin çizgi adam süpermen’a hayran hayran bakarken,
O dünyayı sırtında taşımıştı.

Çocuk!
Sen adım atmayı yürümek sandığın zamanlar
Güzel gözlerin ne kadar da çaresizdi hayatın karanlığına karşı.
İşte o karanlıkta kayboldu sandığın gölgen,
Aslında hep yanındaydı.
Sonra bir ışık yandı…
Sen öylece çıkıp giderken o güç basamaklardan.
Belki hiç bilmedin neydi o ışığın kaynağı.
Hah! İşte o ışık var ya!
O ışık kendini yakıp sana hayat veren adamdı…

Sonra büyüdün göğsün kafesine sığmadı.
Suları yükselmiş azgın bir nehir…
Ya da zamana sığmayan bir şair…
Alayına isyan yüreğini sökmek istedin ama
Olmadı, yapamadın.
Seni kimse anlamadı sandın.
Adını umursamazlık koyduğun, senin anlamadığın şey…
Kutsal bir Ebu Bekir sabrıydı.
Kim bilir belki de isyanının kaynağı utandıran korkularındı.
Ama o yılmadı ellerinden tutup seni hayatın ordularına kattı.
Şimdi bildin mi çocuk, bu adan kimdi?
Evet, o güzel, o kahraman adam
Senin BABANDI.

3110010 by ABDULLAH SATICI

*Çocuklarını seven tüm cefakâr babalara ithaf edilmiştir, sevgiler…