Ağlama kandırmıyor artık gözünün seli
Bin türlü bahaneyi bulup dizdiğin yeter
Aşkımı hor görüpte şaşınca duygu dili
Her şey bitti sevgili beni üzdüğün yeter..

Beni elde sanıpta başkasıyla bir oldun
Gönlümün bahçesinde gonca gül idin soldun
Pişmanlık duyup sanki gidip saç baş mı yoldun
Her şey bitti sevgili beni üzdüğün yeter..

Harlamayan ocağın söndü ateşi külü
Sonunda yorgun düştü sustu sevda bülbülü
Benden hayır yok artık bir başına geç çölü
Her şey bitti sevgili beni üzdüğün yeter..

Yazdığım mektuplarda mürekkep kurumadan
Tenimin kokusundan üzerin arınmadan
Başka kollar aradın sevdamız soğumadan
Her şey bitti sevgili beni üzdüğün yeter..

Gönül sitemim oldun git be Allah aşkına
Aylar boyu katlandım senin yalan aşkına
Gitte yalanlarını anlat başka şaşkına
Her şey bitti sevgili beni üzdüğün yeter..

Sonunu düşünmeden kör kuyuya taş attın
Sana mecnun sevdamı ilk gördüğüne sattın
Yüzüne bulaştırıp cıvık çamura battın
Her şey bitti sevgili beni üzdüğün yeter..

Vefa nedir bilmeyen sen sorumsuz birisin
Anladım ki sevgili aç doyumsuz birisin
Yanıma yakışmayan kör uyumsuz birisin
Her şey bitti sevgili beni üzdüğün yeter..

Artık sana ne desem hükümsüz biliyorsun
Beni gönül sayfandan çıkarıp siliyorsun
İçimde yavaş yavaş can verip ölüyorsun
Her şey bitti sevgili beni üzdüğün yeter..

Şair:İsmail Kurt
06.02.2012