ay ışığında gölge belirtileri yok,
kaybettim ben emareni
bu kent in sokaklarına bir bizmi sığmadık...
bizmi öksüz büyüdük
sevdalar bizemi yok diyorlar,
onlarınmı umutları kayıp oldular.
silik çıkan bir sesle mi haykırdı yalnızlıklar.
düşlerim gebe kaldığı gecelerde,
acılarını sancılarla başlattı.
sevgileri hasretemi boğdurttu.
... çarmahamı gerildi umutlar.
mutluluk oyununa çilelerlemi geldik,
geçmi kaldık umursamamazlıklara.....
aşkın bize küstüğü yerdemiyiz,
erişilmez mi oldu hayallere.
yalnızlıklaramı itildik biz.
belkide yalnız kalacağız kimbilir
bu uzaklar yıldıracak belkide sevgimizi.
düşlerimiz usulca kıvrılırken yanıbaşımıza.
biz bu şehri terkmi edeceğiz..
belkide kıracağız kapıları,
yanaşacağım kıyılarına bir vapur gibi,
bakıp duracağım güvertelerde gözlerinin içine.
uzaklığa dolan bir yol gibi doldun hasretime.
uzaklığın ihaneti sesime dokanmış,
nefesim bile zor çıkıyor.
yaşlı bir mevsime rehin düşer gibi günlerim.
bu yüzden salıverdim kendi haline,
geciken sabahlara koşuyor umutlarım,
unutamadığım suretini saklıyorum
duvarımdaki bir görünüp bir kaybolmalarında.
benim ömrüm sürgün sevdalara takıldı.
hüzünlü geldi karanlıklar bana,
ben ise sevdana dalıyorum uykularımda.
bu gece ay ışığında rast gelirim izine
belki isatnbul sokaklarında buluruz.
kaybettiğimiz hasretin izlerini.
bekle sevgilim belkide ben gelirim
bir ondört şubat sabahında.....
__________________hasan kaya--------------------




.