KİMSELER BULMASIN BENİ
Sırra kadem basam, sır olsun beden
Ketum olsun bu dil; lal idi madem
Kıblemi bilmedim eğildim neden
Kaybolam kimseler bulmasın beni

Hüznüme bineyim uzun göllerde
Azıksız gideyim susuz çöllerde
Yitirip yolumu ırak ellerde
Kaybolam kimseler bulmasın beni

İçimdedir derin, derin yaralar
Nefis denen kemter özü karalar
Yanıktır yüreğim nasıl saralar
Kaybolam kimseler bulmasın beni

Sorsunlar, kim idi? Kimin nesidir?
Bilinmez birinin az gölgesidir
Garibin yolarda son nefesidir
Kaybolam kimseler bulmasın beni

Rahatım yerinde canımdan bezdim
Vicdanı elimle, elimle ezdim
Dolaşıp şerlerde şer ile gezdim
Kaybolam kimseler bulmasın beni

Akıyor gözümden yürek sızısı
Gülerler görseler belki bazısı
Döküldü dişlerin cümle azısı
Kaybolam kimseler bulmasın beni

Hiçin hiçindeyim hiç oldum kaldım
Sonsuz kervanına amudi daldım
Varlığı bilmedim yoklukta kaldım
Kaybolam kimseler bulmasın beni

Bozkır’ım ağlama keder içinde
Lütfu vardır Rabbin türlü biçimde
Azme sarıl bir kez; hepsi seçim de
Kaybolam kimseler bulmasın beni
01.02.2012---18.20