Çekmişsin üzerine toprağı, yorgan gibi,
Daha vakit çok erken, söyle acelen neden?
Dolamışsın boynuna kaderi, urgan gibi,
Hayat akıp giderken, söyle acelen neden?

Bilirim açardın sen; baharda, gülden önce,
Sensiz geçen günlerim ay’sız karanlık gece,
Esiriydik biz aşkın; çocuk gibi, delice,
Hasretin bitti derken, söyle acelen neden?

Şu ömrün yarısında daldın derin uykuya,
Dökülen yapraklarım, sürüklendi kuytuya,
Kar yağdı mihrâbıma, gölgeler indi suya,
Güneş bize gülerken, söyle acelen neden?

Senden önce beyazlar giyinmişti kara kış,
Ardın sıra yol aldı, bir çift yalvaran bakış,
Öksüz kalan sahnede; ne ses vardı, ne alkış,
Ayrılığı seçerken, söyle acelen neden?

Gönlümün deryâsını, bir avuç toprak ettin,
Titreyen yüreğimi, keman gibi inlettin,
Söndürdün ışıkları, perdeyi çekip gittin,
Yaşanacak gün varken, söyle acelen neden?