0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1966
Okunma
Seriverdi kar bembeyaz örtüsünü.
Anlattı gezdiği yerlerin öyküsünü.
Sevgilim açtı saçlarının örgüsünü.
Ben söyledim yüreğimin türküsünü.
Gece oldu rüzgâr dayandı kapıya,
Her zaman ki gibi ıslık çala çala.
Davranışları yine hırçın ve budalaca.
Daldı yine sohbetimizin ta ortasına.
Sevgilim ver elini gece korkutur seni
Rüzgar yine yapabilir densizliğini
Kar gidene kadar her şey sade ve temiz.
O gidince yine her şey karışık ve pis.
Neden karışık ve kirli şu dünya.
Sadelik dururken nedir karmaşa.
Kar gelince vardık her şeyin farkına.
Umarım yine dönmeyiz şu kirli dünyaya.
02.02.2012
Şair Orhan OYANIK
