hadi bir karanfil koyalım vurulduğumuz yere
ya da bir mum yakalım
oysa, bir ağaç bile değilsiniz soluk alan
yitikler ortasında
bin bin filan çoğalınmaz artık
o masal o, sizin dediğiniz
binde biri gelselerdi geriye
yeniden doğsalardı dediğiniz gibi
kurtulmuştunuz...

kim yitirdi siz buldunuz
bırakın onları şimdi
gelin önce, bir karanfil koyalım vurulduğumuz yere
sonra bırakalım
binler... milyonlar... milyarlar koysun...
ve halka alabildiğine genişlesin... genişlesin...
yürekler bırakalım karanfillerle
inançlar bırakalım... azimler... yeminler...
hadi gelin,
hadi bir karanfil koyalım vurulduğumuz yere

sonra sokulalım birbirimize daha bir
sıklaşsın saflarımız
çözülen, ödün veren yıllardır...
ezgiler söyleyelim bir yandan
’ankara’nın taşına bak...’
aydınlık sabahların türküsü olsun
aydınlık yarınların...
önce biz söyleyelim
sonra yavaş yavaş herkes söylesin
sonra, yer gök inlesin.. sonra, yer gök dinlesin...
sonra, tüm ulusça söyleyelim, verip el ele
ama önce, gelin
gelin, bir karanfil koyalım vurulduğumuz yere...