Ayak sesleri duyulmakta artık güzün
Harman oldu da yüreklerde hüzün.
Sonbaharın son türküsünü seslendiriyor kuşlar,
Bidayeti böyledir öykümüzün.

Göçmen kuşlarda ırak iklimlerin özlemi.
Ağaçlar ayrı bir sızı ile geçirirken günleri.
Titreyen takvimleri koparır elleri zamanın.
Şenlendirir semtimizi ihtiyar sakinleri.

Bir telaş esen rüzgârda anlaşılmayan.
Önümüzde hayat denen yokuş aşılmayan.
Sayılı nefesler bir bir tükenmekte.
Eylül son hüzün yumağıdır dolaşıp açılmayan.

Ne bidayeti bilinir ömrün, ne nihayeti.
Eylüldendir şairlerin yıllardır şikayeti.
Hüznü çarpar böler toplar çıkarır.
Şaşırtır eylülü bile insanın metaneti.

Yaşlanmamızın resmini çizer eylül doğada.
Okunur anlattıkları içimizdeki dağdağada.
Vardığımız son durakta kalacağız ebedi.
Bırakmasın yed-i kudret ellerimizi orada.
Ankara,07.10.2007 İbrahim KİLİK