Hani evi terk edip gittiğin gün var ya
Sensiz olamayacağını anladım da
O zaman aramaya başladım sokaklarda
Akşam karanlığı çökmüştü doğaya
Sokak lambasının loş ışıklarında
Hep seni aradım, dolaşıp durdum
Kaldırımın kenarında oturan dilenciye
Köşe başındaki çiçekçiye sordum da
Senden bir haber bile alamadım.

Geceniz sessizliği çökünce etrafa
Çöp bidonlarını karıştıran insanlara
Caddenin başındaki bardan çıkıp
Evinin yolunu tutturan sarhoşlara
Hatta sokakları süpüren çöpçülere bile
Seni sordum da yine bir haber alamadım

Lapa lapa yağan kara aldırış etmeden
İliklerime kadar işleyen soğuğa rağmen
Dolaşıp durdum sabahlara kadar
Seni bulmak, sana kavuşmak için
Ezan okumak için camiye giden imama
Namaza yetişmek için koşturan amcaya
Fırıncıya, lokantacıya, salepçiye, büfeciye
Kimlere sordumsa bir haber alamadım

Sonunda parktaki bir ağacın altında
Seni bulduğumda cansız bedenin
Donmak üzereydi eksi derecedeki soğuktan
Sen bana kırıldın da ben farkına varamadım
Dünyayı terk edecek, yaşamına son verecek
Beni deli divane edecek kadar çok mu kırıldın
Bir tanem, aşkım, biricik köpeğim darılma bana
Seni çok seviyorum KARABAŞ’ım benim.

Ferhat GÜNAYDIN
Eğitimci Şair-Emekli Öğretmen
31.01.2012