-Sana sevdiğim, sadece sana bu şiir-

Bir hayat yaşıyorsun
-Bu bir rüya görüyorsun demektir-
Her uyandığında
Cebindeki paralar
Tedavülden kalkmış
Sevdiğin kadın gitmiş
Çocukluğunu gömdüğün bahçeler
Beton kulelerle kirletilmiş
Ortadan şak diye bölüp
Hırsızlık arkadaşına sunduğun
Bostandaki hıyar
Hıyarlıktan çıkmış
-Hıyar oğlu hıyar olmuş-
Ne tadı kalmış ne tuzu
Şişe kırıkları kesmiş elini
Toprağa gül dikerken

Her uyandığında
Sanki bir gezegenden
Bir gezegene ışınlanmışsın da
Aptalca bakıyorsundur gördüklerine

Usulca kaleme gider elin
Ana rahminden başlayan hikayeni
-Kaptanın günlüğü havalarında-
dökersin ak sayfalara

İşte şiirde bu demektir zaten

Ve tarih 7 ekim 2007

Durum raporudur
Bilmem kaçıncı defa daha
Uyanmışım uykudan
Görünen manzara şudur

Şair karaca oğlan yürekli bir serseridir
Her gördüğü gölgeyi o sanıp
Vurmuştur sazın teline
Lakin
Bu sefer başı belada
-Ne zaman olmadı ki gerçi-
Fark şu ki
Bu güne kadar
Sevdayı bulmak için
Devlerle
Dağlarla
Yollarla boğuştu
Kazandım dediğinde
Kaybettiğini de ilan ediyordu

Şimdi öyle değil
Bir ejderha gibi sevda
Bastırmış göğsüne şairin
Kıpırdamayı geç
Nefes almak ne mümkün

Avcıydı anlayacağınız
Avlandı bu defa

Telsizleri çalışmıyor gemisinin
Okyanusun ortasında
-Fırtına delirmiş-
Tek yapabileceğini yapıp
70 lik bir rakı şişesini
Mantarla tıpalayıp
Fırlatıyor denize

Ne mi yazıyor pusulada

“Bu şişeyi bulup
Okuyan bir Allah ın kulu olursa
Dualarını esirgemesin
Yanmışız nasıl olsa”