Ben ne insanlar gördüm tam bozuk paraydılar
İki yüzleri vardı bir yazı bir de tura
Beyaz gösterseler de kalpleri karaydılar
Benzerlerdi zararlı, kötü huylu bir ura
Yıllarca dostmuş gibi aramızda gezdiler
Kötülerle bir olup iyileri ezdiler

Gösterip yüzlerini ortaya atıldılar
Maskenin düşmesine ’kim bunlar’ demem yetti
Birinin yazdığına diğeri katıldılar
Bozacı şıracıya yine şâhitlik etti
Bir zaman bunlar bana sözde dost ve candılar
Ama sahte alkışın büyüsüne kandılar

Yalandan birbirine şakşak tutar elleri
Menfâatçi dostlara bunlar en güzel misâl
Takkeleri düşecek, görünecek kelleri
Bir gün gerçekleşecek doğrular ile visâl
Çıkarlar çatışacak, çarklar dönecek terse
Çok fazla gizlenemez eğer niyetler şer’se

Onlar pohpoh hastası, sever övgü yazanı
Eleştireni tutup tavana çengellerler!
Hemen kulis kurulur, kaynar cadı kazanı
Medenîce tartışmaz, ânında engellerler
Onlar inat etse de yanlışlardan dönmeye
Yalancıların mumu mahkûm bir gün sönmeye.

.