sensiz de güneş doğuyor
ama feri yok, feri!
içimi ısıtmıyor
gözlerin gibi.
sen yokken bütün mevsimler
ey sevgili;
kapkara bir zemheri!


sensiz de varıyor
gecenin sonu sabaha.
hiç bir zaman müptela olmamıştı dilim
bu kadar eyvaha.
aynı saatte uyanıyorum
heyecanla kalkıyorum
yokluğun sinmiş sabahıma
anlamını kaybetmiş günaydınlar
buz gibi üstelik;
kendimi sıcak yatağıma gömüyorum bir daha!
hani şarkılar söylerdim ya
en kıpırdaklarından
artık ağıt yakıyorum yokluğuna,
ağlıyorum adeta
hüzünlü şarkılarda...


sensiz de dönüyor dünya.
hayat, devam ediyor ya
içime sinmiyor asla
dönüyorum, sen merkezli
bir çemberin etrafında.
sen güneş, ben dünya
aşk tutulması yaşıyorum
aramıza ay girince...


aramıza gurbet girmiş
gölgesi üstüme vurmuş.

sensizlik çok zormuş
sensizlik vakitsiz ölmekmiş.

yemin etsem başım ağrımaz
sensiz geçen zamanı
ben yaşadım saymıyorum

herkes birşey söylüyor...
artık kimseyi duymuyorum

duyguseliozan