...................................... aklımla sınırlanan günlerden sızıyordum


zemheri ayazlarındaydı ellerim
tomurcuklar buz kesmişti parmaklarımda
uyku bir şarkı gibiydi
ağır aksak
düşüyordu göz kapaklarıma
hangi kuytu köşeye saplanmıştım kimbilir
saçaklarından tutunduğum nisyan
ve çığ altında sükût kadar
anlamsızdı tedbirlerim
anlamsızlığın hükmüne varana kadar
keyfe keder dertlerimi dinledim
ab-ı hayat damarlarıma yürürken
sevmenin sıcacık olduğunu
dokununca öğrendim...


.................................. donmuş damarlarıma pıhtı attığından beri sevgi
çözülüyor içim ılık ılık....



bir güzelin zülüfleri düşmede artık geceye
sabrın küplerinde sırladık kanayanları
üşütmezmiş meğer zemheri ayazı
sevmekle tutuştu ot ocak
dün yok ,yarın yok , zaman kime ayarlı
takvimlerde kaldı mevsimler
uyandı kaînat hücrelerimde
karıncalar sardı gövdemi
dallarım çiçeğe durdu
ve bir sarhoş gölgeme oturdu
çıkarıp attık sebepleri üstümüzden
ne ses ne söz kaldı
varlığın hacimölçeriydi sevmek
herkes sevdiği kadar oldu...