tam oldu diyorsun
ayağının altından kayıyor bir taş
yıkılıyorsun

güç bela hadi bir daha
baştan başlamalar
yeni umutlar
yeni sevinçler diriltiyorsun

her seferinde eksiliyor bir şeyler
yarım yamalaklığınla
kafa tutuyor
ezilmişliğini
başını dik tutarak
geçiştiriyorsun

yalnızsın yapayalnız
gülümseyen suratlar dört duvarın ardında kalınca
hırsını dört duvardan çıkarıyorsun
kimseler duymuyor senden başka

normalleştirmek istiyorsun
her an her şey olabilir
en sevdiğin düşman
en güvendiğin bırakıp gidebilir
ölüm çıkar ansızın
ayırır hiç ummadığından
ya da inançların
bir gün temelden yıkılabilir
diyorsun
diyorsun
kendi söylediğine
kendin inanmak istemiyorsun

ellerin takılıyor gözüne
yorgun ve yaralı
kalbineyse hiç dönüp bakamıyorsun

olsun hayat
böyle olsun
ciğer sattıracaksan bugün bize
al işte ellerimiz kan
hazırız çoktan