0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
948
Okunma
burdayken sen
oturduğun yerde
pencerenin kenarında
bakarken çok uzaklara
ruhun
semaya dalıverdi
bulutları geçti
dağları denizleri
kıtaları geçti ruhun
çölün ortasında kuraklıkta
açlıkta susuzlukta
sefalette
küçücük bir çocuğun gözlerinde
buldu kendini
deniz kalmadı güneş bulut kalmadı
ölüm eskisi kadar karanlık değil artık
kuşlar çiçekler görmedin rüyanda hiç
cenn eti hayal ettin aç kaldığın her gece
o gittiysede
kimsesizliğin geldi aklına
çaresizliğin
kabullenmen geldi bütün kederini
ve sana yazılmış kaderi
gerçekten ölüm hiç soğuk değil
kafanı toprağa koy
gözlerini yum usulca
ağaçlar
dallarında rengarenk kuşlar göreceksin
yemyeşil kırlar
bahçeler
mis kokulu çiçekler
derin bir nefes alacaksın
ve ilk kez
gözlerinin içi gülecek
gökyüzü kadar büyük
26112
5.0
100% (1)
