günahlarla başladı gece
yağmur bir başka yağıyor
gökyüzü başka bir gri
martılar şaşkın nereye kaçacaklarını bilemiyorlar
sokak lambaları esir düşmüş sessizliğe
en güzel çiçek leylaktı
o da mosmor kesilmişti bu gece
korkmuş ürkmüş bekliyordu
soğuk
yılan kadar kıvrak
sokuluvermiş vücudun sol yanına
karanlık bürümüş bütün rüyaları
umutlar güçsüz
sıvanmış balçıkla
kaçıyor yıldızlar
dağların ardındaki keçiler
çaresiz akrepte yelkovanda
bizim suçumuz yok bu işte
vurun kellemizi o vakit
bu vicdan azabıyla yaşayamayız
yaklaştı iyice
karanklık
elinde keskin bir bıçak
ve ortalık zifiri karanlık
ve herşey saklı toprak altında
bitti derken bu nefes alma bitti bu rüya
güneş göründü sonsuzluk tepelerinden
karanlık tam böğrüne yedi süngüyü
iyice aydınladndı yürekler
cesaretle kanatlanıverdiler gökyüzüne
kucaklayıp güneşi
uykuya yatırdılar ruhlarını...


o í̱lios férnei elpídes...

201110